De pastorale scène met herder en herderin van Gesina ter Borch van omstreeks 1660-1661 moet los worden gezien van het contact dat dichter Willem Sluiter later met haar heeft gehad, maar lijkt er wel bij te passen, ook bij zijn Buiten-Leven.

Willem Sluiter met Gesina ter Borch in nieuw licht (klik op deze titel om dit artikel te raadplegen), meldde deze site vooraf over de exposities bij Ter Borch Thuis in Zwolle. Bewaarkunst[1] van Gesina ter Borch blijkt nog meer over haar en hem bloot te leggen. Daarom is het interessant er hier over te informeren, al moet het dan ook veel over kunst gaan. Aan Gesina is het te danken dat de grote familiecollectie tekeningen, brieven, gedichten en andere documenten behouden bleef. Zij nam het beheer over van haar vader en bepaalde, dat de collectie in haar geheel bewaard moest blijven.

Links: voorzijde met portret dichter van een oproep om materiaal aan te leveren voor een expositie bij drie eeuwen Willem Sluiter in 1953 Eibergen. Rechts: naam van het organiserende comité achterop de enveloppe hierbij.

In 1953 werd herdacht dat Willem Sluiter drie eeuwen eerder zijn intrede deed als predikant in Eibergen, in de Oude Mattheüskerk. Geen wonder dat deze herdenking een kerkelijk stempel droeg. Toch is er vooral van blijven hangen, dat hij bij die gelegenheid herwaardering kreeg als dichter, via een rede van taal- en letterkundige dr. Klaas Heeroma, als dichter bekend onder de naam Muus Jacobse (zie Herwaardering van Heeroma bij herdenking in 1953).

Herman van Arnhem met Arend Heideman van de Stichting Willem Sluiter in de ‘Sluiterhoek’ van scholengemeenschap Pieter Zandt in Staphorst. Rechts het voor de filmopnames iets verschoven kopieerapparaat.

 Het levensverhaal van oud-schooldirecteur Herman van Arnhem uit Staphorst staat in het teken van Willem Sluiter. Hij laat deze 17e-eeuwse dichter en dominee leven in Rouveen en Staphorst. Achterhoekers met grote interesse voor de nauw met hun streek verbonden dichter verraste hij jaren geleden met het bericht, dat zijn woonplaats er al een borstbeeld van bezat. Nu vertelt hij hierover alsnog meer in een film.

Gesina ter Borch (zelfportret uit 1661) ontving een bijzonder gedicht van Willem Sluiter (portret van Pieter van Anraadt).

Academiehuis Grote Kerk Zwolle brengt dichter Willem Sluiter en kunstenares Gesina ter Borch weer oog in oog, een paar eeuwen nadat ze er zijn begraven. Zijn herontdekte, handgeschreven oproep aan haar om Maria niet op vreemde, roomse wijze te portretteren, voorin zijn lofzang op Maria uit 1669, verbindt hen en zet Sluiter in een nieuw licht.