In Rekken weten ze wel raad met Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek. De dahliatuin bij de Piepermolen staat dit jaar in dit teken. Hans Keuper, liedjeszanger, tekstdichter en frontman van de Achterhoekse band Boh Foi Toch, verricht vrijdag 27 juli officieel de opening. Maar van de bloemenpracht kan er op afstand ook nu al worden genoten. Niet minder dan 200 verschillende soorten dahlia’s zijn er te bewonderen. In totaal zo’n 3000 planten. Vrijwilligers uit Rekken hebben de tuin aangelegd. De dahliatuin staat in nauw verband met het jaarlijkse bloemencorso, waarmee het dorp elk jaar in de zomer (deze keer op 22, 23 en 24 augustus) alle aandacht op zich vestigt.

Eibergen kan dit jaar bij de revitalisering van het centrum worden verrijkt met een kunstwerk dat herinnert aan de dichter Willem Sluiter, die 350 jaar geleden zijn bekende Achterhoek-regels publiceerde. Beelhouwer Anton ter Braak uit Noordijk ontwierp hiervoor maquettes. Zijn werk is bedoeld voor de kop van de Kluiversgang. Hij geeft in dit filmpje een toelichting.

Het ontwerp van de kunstenaar Anton Ter Braak wordt met twee andere ideeën onder de aandacht gebracht in villa Smits in Eibergen, het voormalige gemeentehuis aan de Grotestraat 30, dat vanaf 1 mei dienst doet als inlooppunt. De bevolking van Eibergen kan op deze locatie op dinsdagmorgen van 9 tot 12 uur terecht. Hier mogen de Eibergenaren ook kenbaar maken hoe over de kunstontwerpen wordt gedacht. Laat hier dus van u horen als u ook graag ziet dat de Kluiversgang bij de viering van 350 jaar Achterhoek wordt verfraaid met het kunstwerk van Anton ter Braak.

Bij de activiteiten rond de viering van 350 jaar Achterhoek is een opmerkelijk portret ontdekt van dominee en dichter Willem Sluiter (1627-1673). Zijn bekende dichtregels “Waer iemant duisent vreugden soek/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek” uit 1668 vormden de aanleiding voor feestelijkheden dit jaar in deze regio. Een schilderij van de in Zuid-Afrika beroemde kunstenaar Frans Oerder (1867-1944) brengt nu extra vreugd. Elementen van twee kunstwerken uit de 17e eeuw zijn er goed in te herkennen.

Peter Sluiter uit Amsterdam, een verre nazaat van dominee en dichter Sluiter, is lid van de projectgroep Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek. Hij maakte de projectgroep attent op het onbekende schilderij van Oerder. Het is in het bezit is van een in Utrecht wonend familielid van hem, Janneke Sluiter.

Fotografen naar Utrecht

De projectgroep raakte zo enthousiast dat de fotografen Peter Jan van Haaften en Arie Burggraaf van museum De Scheper in Eibergen deze week naar Utrecht zijn gestuurd voor het vervaardigen van goed beeldmateriaal, dat op allerlei manieren benut kan worden de komende maanden. Zo zal een foto van het schilderij het omslag sieren van het boek ‘Van achter-hoek tot Achterhoek’ dat de historische kringen van Eibergen en Neede begin september laten verschijnen. Eén van de artikelen in dit boek belicht ook hoe Willem Sluiter met portretten en prenten langer in beeld blijft.

Met het werk van Oerder kreeg de reeks kunstwerken met betrekking tot Willem Sluiter een opmerkelijk vervolg. Oerder is nauw verbonden met Zuid-Afrika. Hij schilderde het Sluiterportret waarschijnlijk ongeveer een eeuw geleden. Zijn werk roept direct het indringende portret in herinnering dat Pieter van Anraadt (1635-1678) schilderde van Sluiter, al heeft Oerder waarschijnlijk alleen de kopie onder ogen gehad die Sluiternazaat en tijdgenoot Willy Sluiter hiervan vervaardigde. Wellicht nog sterker liet Oerder zich inspireren door de belangrijkste Sluiterprent van de etser Jan Luyken. Daarop is de dichter te zien voor het open venster.

Op het doek van Oerder is op de achtergrond het binnenhalen van de oogst te zien, in een Achterhoeks landschap. De dichter zit deze keer niet links, zoals bij Luyken, doch kijkt ons van rechts aan, net als op het geschilderde portret van Van Anraadt.

Contact Oerder met nazaten

Oerder werd geboren in Rotterdam en is in Pretoria overleden. Bekendheid en respect verwierf hij door zijn bloemstillevens, Transvaalse landschappen en portretten, waaronder zo’n 600 kinderportretten. In 1890 vertrok hij voor de eerste keer naar Zuid-Afrika. Tijdens de Boerenoorlog maakte hij veel schetsen van oorlogssituaties. Een economische crisis dwong hem in 1908 terug te keren naar Nederland. Dertig jaar later vertrok hij opnieuw naar Zuid-Afrika, waar hij als een beroemdheid weer werd binnengehaald. In tal van Zuid-Afrikaanse musea hangt werk van hem.

Waarom hij zijn Sluiterdoek maakte en hoe hij geïnspireerd raakte door het portret van de dichter en de prent van Luyken, is niet bekend. In elk geval heeft hij contact gehad met nazaten van de dichter. Zo schilderde hij in 1924 ook toenmalig rector-magnificus van de Gemeente-universiteit in Amsterdam (nu UvA), prof.dr. Carel Philip Sluiter. Bovendien maakte hij portretten van twee van diens kleindochters.

Artikel in Achterhoek Nieuws van dinsdag 19 december 2017.

Gert Oosterom uit Gouderak zingt nog dagelijks liederen van de 17^e-eeuwse Eibergse predikant Willem Sluiter. Hij doet dit ook op een speciale ochtend in Eibergen op maandag 24 april, waar hij dit een paar jaar geleden ook al eens spontaan deed in de oude St. Mattheuskerk.

Museum De Scheper in Eibergen ontvangt tijdens een Willem Sluiter-ochtend op maandag 24 april twee unieke nieuwe bundels met het werk van deze 17^e-eeuwse dichter en dominee, inclusief de melodieën. Dit is te danken aan Gert Oosterom uit Gouderak, die zelf werk van Sluiter zingt bij deze gelegenheid en geprinte en ingebonden exemplaren meebrengt naar de Achterhoek van door hem gedigitaliseerde bundels.

De ook voor gasten toegankelijke Willem Sluiter-ochtend is een activiteit van de poëzie- en literatuurkring van PKN-gemeente De Wijngaard uit Borculo en de omliggende dorpen. Arend Heideman, die tien jaar geleden een boekje liet verschijnen over deze Achterhoekse dichter, organiseerde de ochtend, treedt op als gids en draagt voor uit Sluiters werk. Hij hoorde en zag Oosterom, die nog dagelijks liederen van Willem Sluiter (1627-1673) zingt, een paar keer optreden en nodigde hem uit voor medewerking. Onder muzikale begeleiding van drie dochters, Leanne (16 jaar, orgel), Janneke (14, zang en/of blokfluit) en Mathilde (11, klarinet), zingt Oosterom deze april-ochtend enkele liederen in de oude St. Mattheuskerk in Eibergen, waaraan Sluiter van 1653 tot 1673 verbonden was als predikant.

De Sluiter-ochtend begint om 10 uur bij museum De Scheper in Eibergen. Dit museum bezit de grootste collectie ter wereld met werk van Willem Sluiter. Bennie te Vaarwerk uit Eibergen, Gelders archiefinspecteur en kenner van de geschiedenis van de Heerlijkheid Borculo, belicht er kort de historische achtergrond. Hij vertelt over de roerige tijd, op kerkelijke en wereldlijk gebied, waarin Sluiter leefde.

Dichter en dominee Willem Sluiter hief een lofzang aan op het eenvoudige plattelandsleven en gebruikte als eerste de naam Achterhoek. Zijn werk, waarin de geest van de Moderne Devotie doorklinkt, was een paar eeuwen zeer populair. Het is vele malen herdrukt. Sluiter werd in Neede geboren en trouwde met een Borculose. Zijn werk was eeuwenlang zeer populair. Drie wegen/straten in Berkelland zijn naar hem genoemd. In Borculo prijken twee gedichten van hem op gevels, waaronder zijn bekende Achterhoek-regels (Waer iemand duisent vreugden soek / Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek) en Haarlo kent bij ’t Stieltjen een Sluiterboom.

Gert Oosterom werkt al jaren aan digitalisering van Sluiter-bundels en de melodieën hierbij. Daar het uitgeven van dit werk moeilijk is, heeft hij er zelf exemplaren van geprint, die hij in laat binden. Op 24 april overhandigt hij aan een vertegenwoordiger van museum De Scheper zijn bundels ‘Psalmen, Lof-sangen ende Geestelike Liedekens’ uit 1661 en ‘Christelike Doodts-betrachting’ uit 1667/68. Van ‘Psalmen, Lof-sangen ende Geestelike Liedekens’ heeft hij de tekst en de muziek letterlijk overgetypt vanuit de eerste editie uit 1661. Van de 97 liederen hebben er in het origineel 50 muzieknotatie, bestaande uit de melodie en de becijferde bas. Oosterom heeft de muziek uitgewerkt tot drie- en vierstemmige begeleidingszettingen voor klavierinstrument. Bij de liederen waarbij alleen melodieaanduidingen staan vermeld, heeft Oosterom één van de aangegeven wijzen/melodieën opgezocht en erbij geplaatst. Ook hiervan heeft hij een meerstemmige begeleidingszetting gemaakt. Ook vulde hij zijn Sluiter-bundel aan met begeleidende informatie en passende illustraties. Bij de bundel ‘Christelike Doodts-betrachting’  is Oosterom op ongeveer dezelfde manier te werk gegaan.

Hebt u ook interesse voor deelname aan der Willem Sluiter-ochtend, meldt u dan snel aan bij Arend Heideman, tel. 06 13246247, of e-mailadres Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Deelname kost (inclusief consumptie) tien euro.

    Op de valreep tekening van Jan Luyken

  ontdekt in Duitse universiteitscollectie

 Het project Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek werpt nieuw licht op de bekendste regels van deze dichter, over dees’ achter-hoek. Van grote betekenis is ook de recente ontdekking in een Duitse universiteitscollectie van een tekening van Jan Luyken waarop Sluiter (1627-1673) is afgebeeld. Dit zijn vruchten van het onderzoek voor het boek ‘Van achter-hoek tot Achterhoek’ dat op 7 september verschijnt. Het is een 80 pagina’s tellende thema-uitgave van de historische kringen van Eibergen en Neede.

De tekening van dichter en etser Jan Luyken is een voorstudie op één van zijn aantrekkelijkste prenten in vele dichtbundels van Sluiter. Hij is erop afgebeeld aan zijn schrijftafel en zittend voor een open venster. Het kleine kunstwerk (13,5 x 8,5 cm) vormt een opmerkelijke schakel in een reeks portretten van Sluiter. Hieronder bevindt zich ook een andere belangrijke ontdekking uit het afgelopen jaar: een schilderij van de in Zuid-Afrika beroemde Frans Oerder (1867-1944). Hij combineerde in zijn schilderij elementen uit de prent van Luyken met een het Sluiterportret van Pieter van Anraadt (1635-1678), dat hij moet hebben gekend via een kopie Willy Sluiter (een nazaat van de dichter). Op de achtergrond is een landschap te zien dat doet denken aan de Achterhoek. Een foto van dit doek siert op de voorkant van het boek.

Europees tintje

Jan Luyken (1649-1712) en zijn zoon Casper (1672-1708) waren de belangrijkste boekillustratoren van hun tijd. Hun voorgeslacht heeft een relatie gehad met ‘Zwolle bie Grolle’ (Groenlo), in de Achterhoek. De tekening van Jan Luyken, die zich bevindt in de kunstcollectie van de Georg-August-Universität in Göttingen, geeft het Sluiterproject alsnog een Europees tintje. Tor groot genoegen van de organiserende projectgroep. Vanwege Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek is hieraan in de gemeente Berkelland het thema ontleend dit jaar voor de open monumentendagen. Landelijk is Europa het thema. Dit krijgt via de tekening van Luyken nu ook in Berkelland aandacht.

Dees’ achter-hoek

De bekende dichtregels “Waer iemant duisent vreugden soek,/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek” van Sluiter vormden de aanleiding voor de viering van 350 jaar Achterhoek. Sluiter publiceerde ze in 1668. Bekend was al dat de streeknaam er niet direct aan is ontleend, al werd dat eens wel gedacht. Arend Heideman belicht in het boek naast de kunst rondom Sluiter en herinneringen aan hem, uitvoerig zijn bekende dichtregels, hun betekenis, grote populariteit en de raakvlakken met de streeknaam. Peter Sluiter uit Amsterdam, verdiepte zich voor het boek in de woelige tijden waarin zijn verre voorvader leefde. En Peter Rutgers staat stil bij merkwaardigheden rond de schrijfwijze van naar de dichter genoemde straten in Berkelland. Naast coupletten van Sluiter over Eibergen en de buurtschappen staan in het boek veel prachtige prenten uit Sluiterbundels.

Het boek ‘Van achter-hoek tot Achterhoek’ wordt gepresenteerd bij de opening van de open monumentendagen in de gemeente Berkelland. Leden van de beide historische kringen ontvangen automatisch een exemplaar. Over de open monumentendagen in Berkelland volgt later meer informatie.

Foto: Het Sluiterschilderij van Frans Oerder siert het omslag van het boek Van achter-hoek tot Achterhoek. (Foto: Arie Burggraaf)

Beeldhouwer Anton ter Braak uit Noordijk heeft een ontwerp gemaakt voor een modern kunstwerk ter herinnering aan dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673). Het is bedoeld voor de kop van de Kluiversgang in Eibergen. Bij de revitalisering van het centrum wordt voor deze plek aan kunst gedacht. Ter Braak diende op verzoek van de projectgroep Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek zijn ontwerp in.

Bij de aankondiging van de tweede fase revitalisering Eibergen centrum is Ter Braaks ontwerp opeens onthuld. Helaas werd hierbij niet zijn maquette getoond, maar alleen foto’s en een toelichting

Sluiterplaquette in Zwolle en hemelpoort in Eibergen

Eibergen bezit nu al een kunstwerk staat van Anton ter Braak, sinds 2010: ‘Porta’, een hemelpoort, bij de H. Mattheuskerk. In 2013 vervaardigde hij een plaquette ter herinnering aan Willem Sluiter in de Grote of St. Michaëlskerk in Zwolle, waar Sluiter is begraven.

Als bladzijden uit Sluiters bundels

Het ontwerp van Ter Braak bestaat uit twee elementen, waarvan een deel is bestemd voor de drie blinde ramen in een muur aan de Kluiversgang. Het eerste onderdeel zal bestaan uit drie elementen die worden vervaardigd van cortenstaal. Zij zijn als bladzijden uit de vele bundels van Sluiter. Op deze bladzijden komen dichtregels, die betrekking hebben op Eibergen en de Achterhoek. Deze elementen, die ritmisch in het straatbeeld worden geplaatst, krijgen een hoogte van twee meter.

Reliëfs in aluminium op blinde ramen

Het tweede deel van het kunstwerk is bestemd voor de blinde ramen, die nu zijn voorzien van grijs raapwerk. Ter Braak ontwierp hiervoor reliëfs die worden weergegeven in aluminium. Zij zijn als beelden bij de dichtregels op de elementen van cortenstaal. Gedacht kan worden aan een landschap, de Achterhoek en de Berkel.

Anton ter Braak kiest voor deze verbinding tussen het centrum en de Berkel voor een kunstvorm, die de kijker uitnodigt zelf te onderzoeken, na te denken en ook verder te kijken.

Bevolking mag oordeel geven

Het idee van Ter Braak wordt onder der aandacht gebracht in villa Smits in Eibergen, het voormalige gemeentehuis aan de Grotestraat 30. Vanaf 1 mei doet dit pand dienst als inlooppunt voor de bevolking. Ook een eerste ontwerp voor een Sluiterherinnering op deze plek van Bennie te Vaarwerk, de initiatiefnemer van de projectgroep Willem Sluiter een 350 jaar Achterhoek, op wiens voorstel Anton ter Braak werd ingeschakeld, wordt hier gepresenteerd. Met enkele varianten hierop van een de werkgroep ‘Kop Kluiversgang’, die betrokken is bij ontwikkeling van het centrumplan. Ook is het nog de bedoeling hier het idee te tonen van Colette Beckers uit Eibergen, die koos voor de vorm van een ijsvogel voor haar idee.

De bevolking van Eibergen, die op deze locatie vanaf 1 mei op dinsdagmorgen van 9 tot 12 uur terecht kan, mag kenbaar maken hoe over de ontwerpen wordt gedacht. Hiervoor wordt ook nog een digitale weg aangeboden. Het streven is dat de tweede fase van het centrumplan Eibergen op 1 november klaar is.

Het maartnummer van Borklose Maote, het tijdschrift van de Historische Vereniging Borculo waar ik zelf jaren geleden de naam van heb mogen bedenken, opent met een artikel over Willem Sluiter. Uiteraard worden hierin de Borculose aspecten van de dichter belicht en ook de viering van 350 jaar Achterhoek. Het verhaal krijgt ook al snel een vervolg in Borculo. In de bijeenkomst van deze historische vereniging op woensdag 11 april houdt auteur Arend Heideman een lezing over Willem Sluiter en 350 jaar Achterhoek. Deze vergadering begint om acht uur 's avonds en wordt gehouden in zaal Peters aan de Steenstraat 7. 

Tijd voor mooie herinneringen nu volgend jaar 35o jaar Achterhoek kan worden gevierd. Deze streeknaam dook in 1668 op in de bekende dichtregel ‘Waer iemand duisent vreugden soek/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek’ van dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673). Tien jaar geleden kwam voor het eerst een foto in kleur beschikbaar van zijn beroemde portret en dat van zijn zus Maria. Ze zijn in particulier bezit en worden nooit geëxposeerd. Pieter van Anraadt heeft ze waarschijnlijk tussen 1660 en 1665 geschilderd. Hij is in de leer is geweest bij Gerard ter Borch. Ik voel me zeer bevoorrecht dat ik de kunstwerken in 2oo7 even in handen heb mogen houden, in de tuin van de eigenaren. Zo kon Ben van Dijk er foto’s van maken voor mijn even later verschenen boek ‘Willem Sluiter anno nu; De kleine leeuwerik’ – sommige van zijn opnames lijken nu selfies! De kunstenaar Willy Sluyter(1873-1949), een nakomeling van de dichter, heeft later van beide portretten een kopie geschilderd. 

Sluiter-bibliograaf Georg Hartong en de titelpagina van de zeer zeldzame bundel van Johannes Sluiter, waarmee de grote Eibergse Sluiter-collectie is uitgebreid. (Foto's: Arend J. Heideman)

Museum De Scheper in Eibergen heeft zijn al grootste collectie ter wereld met werk van de Achterhoekse dichter en dominee Willem Sluiter (1627-1673) uitgebreid met ‘een buitengewoon schaars’ exemplaar. Via Sluiter-bibliograaf Georg Hartong uit Deventer heeft het een bundel van Sluiters zoon Johannes verworven. Hierin staat onder andere anti-paaps werk van Willem Sluiter, dat deze Eibergse predikant zelf nooit heeft gepubliceerd. 

Johannes Sluiter (1664-1742; noemde zich meestal Jan) is predikant geweest in Raalte en later in Steenwijk. Hij heeft veel gedaan voor de verbreiding van het werk van zijn vader. Van de bundel van Johannes die het Eibergse museum nu bezit verschenen drie drukken. “Het zijn zeer zeldzame boekjes”, vertelt Hartong, die veel bijdroeg aan de Eibergse collectie, waarvoor Herman Schepers pionierswerk verrichtte. Van de eerste druk van de bundel van Johannes Sluiter, uit 1701, zijn drie exemplaren bekend.  In 1747 verscheen een tweede druk, waarvan nu één exemplaar in het Eibergse museum ligt en nog één exemplaar bekend is.  Van de derde druk, van omstreeks 1770, is maar één exemplaar bekend.

Schepers en Hartong

Hoe zeldzaam de bundel  van Johannes Sluiter ook is, Herman Schepers beschikte al eerder over zo’n uitgave, maar die is verloren gegaan toen een keer Sluiter-bundels  ter restauratie zijn opgezonden. Schepers spreekt in de streektaal van een ‘plodden’, een uit elkaar gevallen bundel, die hij met andere spullen verwierf bij een Eibergse boer. Van de inhoud wist hij destijds nog weinig.

Over Johannes Sluiter en zijn betekenis publiceerde Hartong een artikel in het onlangs verschenen deel twee van de Encyclopedie Nadere Reformatie. Hierin merkt hij op dat deze Sluiter in drie opzichten de voetstappen van zijn vader heeft gedrukt: als predikant, als piëtistisch dichter en als publicist. “Als predikant is hij evenals zijn vader slechts lokaal van betekenis geweest. Als piëtistisch dichter staat hij in de schaduw van zijn vader, zowel wat betreft de kwaliteit, als de kwantiteit van zijn dichterlijke voortbrengselen”, aldus Hartong.

Paapse Sacramentsdag, in Zwilbroek

Van Willem Sluiter staat in de bundel van Johannes een uitgebreidere versie van het eerder verschenen gedicht ‘Op de MIS-geloovige MISSE ‘, vol woordspelingen op het woord mis. Het was wellicht een reactie van Willem Sluiter op het verwijt dat zijn lofzang op Maria te ‘rooms’ was. Postuum liet Johannes jaren na het overlijden van zijn vader ook diens ‘Paapse Sacramentsdag’ verschijnen. Een verslag van wat hij heeft ervaren op de tweede donderdag na Pinksteren van het jaar 1670 in Zwilbroek, net over de grens  met Duitsland, waar die dag een omgang werd gehouden. Scherper dan elders is hierin Sluiters toon. Sluiter-biograaf C. Blokland zag het als een pamflet-op-rijm, zonder literaire kwaliteiten. 

‘Geen vrienden gemaakt in Raalte’

In de ogen van Hartong was Johannes Sluiter feller, orthodoxer en intoleranter dan zijn vader, die ook weinig invloed op zijn opvoeding heeft gehad. Zijn moeder heeft hij niet gekend. Die overleed in het kraambed. Haar ouders voedden Johannes en zijn zus op. Johannes, die is getrouwd met zijn volle nicht Maria, werd predikant in Raalte, dat als centrum van Salland van oudsher een oer-katholieke gemeenschap kent. Daar bundelde hij begin 18^e eeuw twee preken voor zijn geloofsgenoten. Hij gaf te kennen de katholieken niet te willen misdelen en voegde daarom naast anti-paapse teksten van zijn vader eigen anti-paaps werk toe: ‘Het laatste olysel voor het dood-sieke pausdom’. “Reken maar dat hij daar geen vrienden mee gemaakt heeft in Raalte”, reageert verzamelaar Hartong.

Latijnse gedichten niet in Eibergen

Samen met zoon Willem jr. (1700-1776), die vijftig jaar predikant is geweest in Rouveen, heeft Johannes Sluiter in 1733 in de bundel Schakel van Gezangen negen lange Latijnse gedichten van vader Willem Sluiter gepubliceerd, met hierbij hun Nederlandse vertaling van deze gedichten. Hier zijn drie drukken van verschenen, in Zwolle. “Dat is eigenlijk de laatste bijdrage aan het complete werk van Willem Sluiter “, aldus Hartong. Hij slaagde erin twee drukken van deze zeer zeldzame bundel, die hij verder nooit op het spoor kwam, onder te brengen in zijn collectie bij de Atheneumbibliotheek in Deventer. Eén van beide exemplaren zou naar zijn oordeel naar het museum in Eibergen moeten verhuizen, wil De Scheper de Sluiter-collectie zo compleet mogelijk hebben.

Spijt van gang naar Doetinchem

Voordat Hartong uit zijn verzameling werk van Willem Sluiter leverde aan De Scheper heeft hij jaren geleden ook bundels naar het Staring Instituut in Doetinchem (nu Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers)  laten gaan. Spijt heeft hij er nog van dat zo de  eerste druk van Sluiter’s bundel Eibergse Sang-Lust, met een fraaie illustratie van de Berkel en Eibergen op de achtergrond, zo in Doetinchem is terecht gekomen en niet bij het museum in Eibergen.